ප්‍රාග්ධනයට එරෙහි විප්ලවය ඇත්තේ තව බොහෝ දුරිණි

බටහිර දර්ශන ඉතිහාසය යනු පාර භෞතිකයන් ගේ ඉතිහාසයක් වන බව ඩෙරීඩා පෙන්වා දෙයි. එසේ නම් 'සත්‍යය' ගොඩ නැගෙන්නේ සහ පවතින්නේ කතිකාවක් ලෙසය යන්න ඔහුගේ විග්‍රහයයි. මිනිස් විෂයේ පැවැත්ම තුල ඇතිවන්නාවූ ආපතික භාවයන් ආරක්ෂා කර දෙන්නේ සහ අර්ථවත් කර දෙන්නේ ඉහත කතිකාවන් තුළින් ය. ඒ නිසා ඉහත කතිකාවන් අහෝසි වී ගිය නිමේෂයක බාහිර ගවේෂි බටහිර ආත්මයේ පැවැත්ම අර්බුදයට යනු ඇති බව ඩෙරීඩා ගේ මතයයි. වෙනත් විදියකින් කිවහොත් පැවැත්මේ නිශ්ශබ්ද බව වෙත (දෙවියන් විසින් අප මෙළොවට විසිකර දැමූ ලෝකයේ ෂෙලිනියානු නිශ්ශබ්ද බව) පාර අනුභූතික අර්ථයක් ගෙන එන්නේ දර්ශනය ඔස්සේ ය. කාබනික ලෝකයේ අතරමං වී සත්‍ය ය සොයා යන බටහිර මිනිසා ට එවිට පමණක් පැවැත්මේ වෙනස (difference) හඳුනා ගත හැකි වනු ඇත. විසංයෝජනයේ සහ බුදු දහමේ ඇති සමානකම නම් ඉහත 'කතිකාමය සත්‍යය' (discursive truth) නිමේෂයෙන් නිමේෂය අහෝසි කර දැමීමයි. ලෝකය පැවැත්මක් ලෙස ගැනීම ද නොපැවැත්මක් ලෙස ගැනීම ද යන දෙකම බුදුන් ප්‍රතික්ෂේප කරයි. බුදුන් ගේ ඉගැන්වීම වන්නේ පැවැත්මක් ලෙස අප ලෝකය දෙස බලන ස්ථානයත් නොපැවැත්මක් ලෙස බලන ස්ථානයත් වනාහී අපගේ ලෝකය දැකීමට ඇති ආශාව මත තීරණය වන දෙයක් යන්නය (පසුව කරතානි හරහා ජිජැක් මෙය 'අසමතුලිත දැක්මේ ස්ථානය' ලෙස නම් කරයි). මකුළු දැලක් මෙන් භාෂාව ඔස්සේ වියා ඇති ඉහත කතිකාවන් යනු අචින්ත්‍ය සංඛ්‍යාවකි (infinitum). ඒ සෑම එකක්ම එක මත එක පැටලී ඇත. දහසක් වූ සංඥාවන් සහ හැඟවුම් ඒ විසින් ජනනය කරනු ලබයි. විමුක්තිය ගවේෂණය කරන්නා (subject of liberation) අචින්ත්‍ය සංඛ්‍යාවක් වන ඉහත කතිකා මකුළු දැලේ නොපැටලී (කතිකා අන්තයන් ගේ නොපැටලී) මැදුම් පිළිවෙත ඔස්සේ (කිසිවක නො ඇලවෙමින්) තම විමුක්ති අධිෂ්ඨානය වන සත්‍ය දැක්ම (right view) හමු වනතුරු ගමන් කළ යුතු බව බුදුන් වහන්සේ කච්චායන සුත්‍රයේ පෙන්වා දෙයි. එසේම මේ පශ්චාත් නුතන ඝෝෂාකාරී-අවතාර යුගයේ දේශපාලන විමුක්තිය සොයා යන්නෙක් වසඟය තුළ නොපැටලී - වෙනත් විදියකින් කිවහොත් රෝහිත රාජපක්ෂ ගේ 'අල්පේච්ච පසු නුතන විවාහයෙන්' ඇස ගිනිකණා නොගෙන - තම අරමුණ කරා ගමන් කිරීම පිණිස කල යුත්තේ කුමක්ද යන්න පැහැදිළි කර දීම මෙම ළිපි පෙළේ අරමුණයි. අනෙක් අතට පසු නූතන 'වසඟකාරී බාධාව' යනුවෙන් හඳුනා ගන්නා දෙය ම (රාහුලයෙක්, යශෝදරා සහ නේරංජනාව) විසින් නිෂ්පාදනය කරනු ලබන්නේ තරණය කළ යුතු අතිරික්තයක් (traversable excess) වන බවද අප ඒ අතරතුර මතක තබා ගත යුතුය. අහිමි වස්තුව මඟින් ම අපගේ විමුක්ති ගමනේ නිෂ්ටාව (අතිරික්තය) තීරණය කරන බව ලකාන් පවසන්නේ ඉහත න්‍යායික අවබෝධය නිසාය. ස්ටවූරකාකිස් විසින් 'නිශේදනය' වශයෙන් සලකුණු කරන මෙම අහිමි වස්තුව (මාක්සියානු මනෝ රාජිකය) - නැත්නම් නොකලහැක්ක (the impossible) - විසින් අපව තව තවත් ඒ අහිමි දෙයට ම බන්ධන ගත කරයි. මෙය මෙලන්කොලික තත්වයකි. එසේ වුවද විෂය යන්න ඉස්මතු වන්නේ ද මෙම අනුරාගික බන්ධනය තුලින් ම ය යන්න විමුක්තිය සොයන්නන් වශයෙන් අප අවබෝධ කරගත යුතු වෙමු. විමුක්තිය ඇත්තේ අහිමි වූ දෙය තරණය කිරීම සහ එසේ තරණය කරනු වස් එයට ඇද වැටීම තුලින් ම ය. මේ අඳුරු බිංගෙය පසු වුවද ඇතැම් විට අපට හමුවනු ඇත්තේ ශුන්‍යතාවය පමණක් වනු ඇත. ඒ ශුන්‍යතාවය මුණගැසෙන තුරු නොකඩවා ගමන් කිරීම යනු ඇන්ටිගනියානු විප්ලවීය ක්‍රියාවක් බවට ජිජැක් වරනඟයි. නොහැකියාවේ සිරගතව සිටින අපට (deadlock of impossibility) තිබෙන එකම අස්වැසිල්ල මනෝ විශ්ලේෂණය වන්නේ මේ ආකාරයට ය.   

  

Lexington Steel (photo credit Evil Angel):  අප ජිවත් වන මේ යුගය යනු දෙහිඅත්තකණ්ඩියේ කොල්ලන් සහ කෙල්ලන් ජොනී සින් හෝ නිකි බෙන්ස් ලා ගේ ලිංගික වික්‍රමාන්විත (erotic adventures) තම හෝටල් කාමර ඇඳන් මත රඟ දැක්වීම ට පටන් ගත්තා පමණ ක් වූ කාලයක් ය. යන්තම් රුපියල් දහ දාහක පමණ (ඩොලර් වලින් නම් ඩොලර් පනහකි) සල්ලියක් අතගාන්න පටන් ගත් ඔවුන්ට දැන් අපේ නුතන බෞද්ධ සද්භාව කතා හෝ නලින් ද සිල්වා හෝ ජිජැක් අධ්‍යයනය හෝ ඇසෙන්නේ නැත. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වන්නේ හැකිනම් ඇමෙරිකාවේ කැලිෆෝනියා සානුවට යාමට ය. ඒ යන අතර තුරේ කරණිය මෙත්ත සුත්‍රය හෝ රතන සුත්‍රය ඇසෙනවා නම් තවත් ඔවුන්ගේ ගැම්ම වැඩි වනු ඇත. ආරක්ෂාව ට හෙණ රාජ තෛලය බින්දුවක් සහිත සුරයක් ඇත්නම් වඩාත් හොඳය. ජිජැක් කියන අයුරින් අප හිතනවාටත් වඩා ප්‍රාග්ධනයට හා ගෝලීය කේන්ද්‍රය ට ආකර්ෂණය වී ඇති මේ නව පරම්පරාව විසින් සිදු කිරීමට නියමිත ප්‍රාග්ධනයට එරෙහි විප්ලවය ඇත්තේ තව සෑහෙන පමණ දුරිණි. The Independent පුවත් පතට අනුව එක් නිල් චිත්‍රපට පෙනී සිටීමක් සඳහා එක් නිළියකට ගෙවන සාමාන්‍ය මුදල ඩොලර් 1000 කි (රුපියල් වලින් එය ලක්ෂ දෙකකට කිට්ටු ය - හරියට ම 181646.44 කි). Ben English වැනි නළුවෙක් වසරකට ඩොලර් ලක්ෂ හතරක් පමණ සොයයි (රුපියල් වලින් 72658577.35 කි) . ජොනී සින් ගේ සමස්ත වත්කම් වල වටිනාකම ආසන්න වශයෙන් මිලියන තුනක් යැයි කියනු ලැබේ (රුපියල් වලින් 5449393300.88 කි). ප්‍රාග්ධනය යනු එයයි. ඇමෙරිකාවේ දී නම් නියම ප්‍රමිතියේ හැම් බර්ගර් එකක් වත් මිලදී ගත නොහැකි අපේ හිඟන මාසික වේතනයට සාපේක්ෂව ප්‍රාග්ධනය වැඩ කරන්නේ එසේය. ජොනී සින් ගේ මීළඟ ලිංගික වික්‍රමාන්විතය රූපගත කරන්නේ අභ්‍යවකාශයේ ය. ඒ සඳහා ගණන් හදා ඇති පිරිවැය ඩොලර් මිලියන 3.4 කි (රුපියල් කර ගැනීමට Google Money Converter ය පාවිච්චි කරන්න). අපි ඉතින් 'සියල්ල අනිත්‍යය' යන බුදු බණ පදය අසමින් සැනහෙමු!!

එසේ නම් මනෝ විශ්ලේෂණයේ ද සහය ඇතිව 'විමුක්ති විෂය' (නොහොත් සත්‍ය ලෙස විමුක්තිය සොයා යන්නෙක් - subject of liberation who seeks true emancipation) මෙම පසු නූතන යුගයේ කළ යුත්තේ කුමක්ද? එය පැහැදිළි කර ගැනිමේදී එවන් විමුක්ති විෂයක් විසින් උත්සාහ ගත යුත්තේ විමුක්තිය සඳහා ඇති බාධාවන් ලෙස හඳුනා ගන්නා බාහිර සාධක (බුර්ෂුවා යුධ යාන්ත්‍රනය හෝ ප්‍රචාරණය) මෙන්ම අභ්‍යන්තර (ආත්මීය) සාධක යන දෙකම ගැන සැලකිලිමත් වීමට ය. තවත් වැදගත් දෙයක් කිව යුතුය. එනම් මෙම ළිපි ලියනු ලබන්නේ නිශ්චිත සමාජ පරිවර්තනීය සන්දර්භයක් තුළ වන බැවින් මෙම ලිපි වල එන න්‍යායික කරුණු වෙනත් සන්දර්භ වලදී භාවිතා කිරීමෙන් අනවශ්‍ය ගැටළු ඇතිවිය හැක යන්නය. සත්‍ය විමුක්තිය යනු බුර්ෂුවා විමුක්තිය නොවේ යන්න අප භාවිතා කල යුතු වන්නේ වමේ දේශපාලනය පොහොසත් කල යුතු අර්ථයෙන් මිස හුදෙක් රනිල් හෝ වෙනත් කෙනෙක් විවේචනය කිරීමේ උපකරණයක් ලෙස නොවේ. මාක්ස් විසින් න්‍යාය ගත කල ප්‍රාග්ධනය පිළිබද කරුණ තවදුරටත් වලංගු කරුණක් ලෙස අප හඳුනා ගන්නා අතරතුර ම ප්‍රාග්ධනය ඈත දුෂ්කර ප්‍රදේශ වලට ගමන් කරන්නේ දැන් යන කරුණ සිහිපත් කරගත හොත් (ජේ. ආර්. ගේ ව්‍යාපෘතියේ ප්‍රථිපල අපට හඳුනා ගැනීමට ලැබෙන්නේ දැන් ය යන ප්‍රවාදය තුල) වමේ ව්‍යාපාරයට විශාල කාර්යයක් මේ වනවිට තව දුරටත් ශේෂව ඇත යන්න අප අවබෝධ කර ගත යුතුය. මෙම නව තත්වය තුළ වමේ දේශපාලනය විසින් පුරවා ගත යුතු දැනුමේ හිඩැසක් (lack of knowledge) පවතින අතර අනෙක් අතින් දැනුම සමඟ අතිරික්ත සම්බන්ධයක් (excessive attachment) පැවැත්වීම ද සත්‍ය අරගලයෙන් අප නොමඟ යාම පිණිස හේතු වේ (උදාහරණ ලෙස බාහිර ලෝකය පවතී ද නැද්ද හෝ ප්‍රපංච අතර සමපේක්ෂකත්වය වැනී ඇකඩමික මාතෘකා ගැන සිහිපත් කරන්න). උදාහරණ වශයෙන් මේ දැන් තමා වෙතට යම් ප්‍රාග්ධනයක් පැමිණෙන මොහොතේ ත්‍රි රෝද රථයක් හෝ ස්කූටි පෙප් එකක් මිළට ගෙන මේ දක්වා සැතපුම් ගණන් පයින් නගරයට (මේවා නගර නොවේ) පැමිණි මිනිසුන් දැන් එම සැතපුම් දහය  විනාඩි දහයෙන් ඒමට පටන් ගත්තා පමණය. බස් රථයක් ඇහැට දැක නොතිබූ කෝපායි, පලෙයි වැනි ප්‍රදේශ වල මිනිසුන් ලේලන්ඩ් බසයක් දුටුවා පමණය. වසර තිහක් මොබයිල් දුරකථනයක් හෝ කේබල් රූපවාහිනියක් දැක නොතිබූ යාපනේ වැසියන් මේ දැන් බටහිර මාදිලියේ දෙමළ චිත්‍රපටයක් බලන්න සුදානම් වුණා පමණය (ආවා කල්ලිය යනු මේ චිත්‍රපට වල ඇති දේවල් තම යාපන විදී යථාර්තයේ රඟ දක්වන තරුණයින් පිරිසකි). සබ් වූෆර් එකකින් සිංදු අසා නොතිබූ මිනිසුන් යාපනේ අළුතෙන් දමා ඇති සොෆ්ට් ලොජික් සාප්පුවෙන් දැන් මේ කැසට් එකක් ගත්තා පමණය.  තමා මෙතෙක් දැක නොතිබූ ජොනී සින් ගේ නිල් චිත්‍රපටි දසුනක් තම මොබයිල් දුර කතනයෙන් හෝ අර සොෆ්ට් ලොජික් සාප්පු වෙන් ම ගත් ලැප් ටොප් යන්තරයෙන් බැලීමට පටන් ගත්තා පමණය. මේ ඔවුන්ට පන්ති අරගලය ගැන දේශනා පැවැත්විය යුතු මොහොත නොවේ. නූතන බුදු දහම ගැන අපගේ කතා හෝ ජිජැක් ගැන අප කියන කතා ඔවුන්ට ඇසීමට කාලයක් නැත. මැදවච්චියේ සිට කොළඹ බලා මරණිය වේගයෙන් ලේලන්ඩ් බස් රථයක් හෝ වෙනත් වාහනයක් හෝ කොළඹට එළවන ඔවුන් ජොනී සින් ගේ ලිංගික වික්‍රමාන්විත මේ නරඹන්නේ තම වසර තුන් දහසක් වත් පැරණි ශිෂ්ටාචාරයේ ම මුල් වතාවට ය. ඒ සියල්ල දැක ගැනීමට ඔවුන්ට හැකිව තිබෙන්නේ ප්‍රාග්ධනයේ ගෝලීය ආගමනය නිසාවෙනි. එසේනම් ඉහත අර්චන සහ ෆැන්ටසි ලෝකය තුළ ඔවුන් තවමත් පැරණි භෞතික ජිවිතයෙන් ද ඛණ්ඩනය වී නැත (ජොනී සින් ට මෙසේ කළ හැකි වුවේ බටහිර ලෝකය තුළ සිදු වූ නිශ්චිත ඓතිහාසික ගොඩ නැංවීම් හරහාය). අලුතෙන් ඔවුන් දකින ලෝකය අත්හැරීමට ද ඔවුන්ට හැකියාවක් නැත. පැරණි පවුල් පන්සල්, වැව් දාගැබ්, යන්තර මන්තර ද ඒ අයුරින්ම ඇත. අලුත් ලෝකයට යාමේ සිහිනය ද ඇත. අළුත් ලෝකය විසින් ඔවුන් පරණ ආකෘතියෙන් ම පිළිගත යුතු බවට ද ඔවුන් අරගල කරයි. මා මේ කතා කරන්නේ සියවස් ගණනක ශිෂ්ටාචාරයේ අප මෙතෙක් අත් නොවිඳි ගැඹුරු මංසන්ධියක් ගැන මිස සෙල්ලමක් ගැන නොවේ ය. මේ ගැඹුරු පරිවර්තනයේ දී ඔවුන්ට මාර්ගය කියා දීමට උපදේශන සපයන්නේ කාගම සිරිනන්ද වැනි මැදිහත් කරුවන්ය.   

පසුගිය ලිපියෙන් මා ඉදිරිපත් කළ පසු නූතන ඝෝෂාවන් අතර ට එකතු වන නව හඬ නම් ජොනී සින් ලාගේ ප්‍රමෝදයේ හඬයි. මෙය හුදු ප්‍රමෝදයේ කෙඳිරිල්ලක් නොව මිය ගියා යැයි කිවූ දෙවියන් වෙත කරන ඝෝෂාකාරී සාප කිරීමකි. ජිජැක් තම Only a suffering God can save us (2017) නම් ලිපියේ පෙන්වා දෙන්නේ අද්‍යතන ලෝකයේ මිනිසුන් ගේ පතුලක් නොපෙනෙන නපුර ගැන නොසැලකිලිමත් නිශ්ශබ්ද මහා අනෙකා (දෙවියන්) වෙත කරන ශාපයක් ලෙස මෙම කෑ ගැසීම සැලකිය යුතු බවයි. කෙසේ වුවද මෙය මඟ හැරිය නොහැකි අතිශයින් ප්‍රභල ලින්චියානු වල්මත් කිරීමකි (distractor). Blue Velvet (1986) චිත්‍රපටය තුල අපට ඇසෙන මෙම ලින්චියානු හඬ වනාහි නිව්ටෝනියානු භෞතිකය ඉක්මවා සමස්ත විශ්වයට ම ඇසෙන කෑ ගැසීමක් ලෙස ජිජැක් මෙය The Metastases of Enjoyment හි නම් කරයි (පිටුව 115). ජොනී සින් ලා ගේ 'වික්‍රම' තුලින් පවා ඇසෙන්නේ ඩොලර් වලින් සූරා කෑමට භාජනය කරන ස්ත්‍රියගේ හඬ ය (විශ්වය බිහිවූ මොහොතේ යථාවේ හඬ = The last echos of the Big Bang). නමුත් අප ආශා කරන්නේ ද ඇය වේදනාවෙන් කෑ ගසන හඬට ම ය. එම මාංශ වෙළඳපොල පවතින්නේ ද අපගේ ඒ ආශාව නිසාය. අප එය දනිමු නමුත් අප එම නිල් තිර වෙත ම දෑස යොමා සිටිමු. පෙරදිග ලෝකයේ විශේෂයෙන් තුන්වන ලෝකය තුළ (තවත් විශේෂයෙන් දියුණුම සංස්කෘතියක් තිබුණා යැයි රූපවාහිනී පුරා අරක්ගත් දැනමුත්තන් විසින් පැයෙන් පැය සපථ කර පෙන්වන දකුණු ආසියාව තුළ) මෙම බටහිර ලිංගික ෆැන්ටසි ය කොතරම් ප්‍රභල ද යන්න පෙන්වන හොඳම දර්ශකයකි යන sex වචනය කොතරම් ගූගල් වාර සංඛ්‍යාවක් සොයා ඇත්දැයි පෙන්වන මාපකය (google sex යනුවෙන් ජනප්‍රියව හඳුන්වන දෙය). මේ වනාහි අපට අපගේ ශිෂ්ටාචාරය විසින් ම අහිමි කර ඇති දෙයක් අප නැවත සොයා යන බව දැක්වෙන ඉතාම හොඳ දර්ශකයකි. නාටිකාංගනා වන්ගේ කුණු කෙළ බිඳක් දැක බුදුන් වහන්සේ රජ වාසල මතු නොව නේරංජනා වෙන් ද ඔබ්බට පැණ දිවූව ද ජොනී සින් ලා කැමරා ඉදිරියේ තමාට ඇතැම් විට අද හමුවූ (මින් පෙර කිසිදා නොදුටු) තම සහය නිළියගේ කෙළ, සොටු, මුත්‍රා අනුභව කර අපට පෙන්වයි (ඒ සෑම ක්‍රියාවක ට ම මිලක් නියම කර ඇත). නිළිය ද ජොනී ගේ හෝ වෙනත් ඕනෑම නළුවෙකු ගේ ශුක්‍රානු හෝ මුත්‍රා ගිලදමා පෙන්වයි. ආපසු හැරවිය නොහැකි ලෙස යථාව සහ සංකේතනය විතැන් වී ඇත්තේ ඒ ආකාරය ට ය (මෙය ශිෂ්ටාචාර ඛණ්ඩනයක් වශයෙන් මා හඳුන්වන්නේ එබැවිණි). ගූගල් සෙවුම් යන්ත්‍රයේ sex යන වචනය වඩාත්ම සොයා ඇත්තේ ලංකාව, ඉන්දියාවේ නගර ගණනාවක් සහ පැපුවා නිව් ගිනියා, වියට්නාමය වැනි රටවල්  කිහිපයකි. ඉතින් මේ විපරීත ප්‍රමෝදයේ හඬ විසින් තෝන්තු කරනු ලැබ ඇති විමුක්ති ආත්මය නැවත තම සිහිය උපදවා ගැනීම පිණිස කාටේසියානු විෂය (Cartesian subject) නැවත සොයා ගත යුතු බව ජිජැක් Ticklish Subject හි දී යෝජනා කරන්නේ එබැවිණි. විමුක්ති විෂය විසින් එක්වරම ඉහත සූරා කෑමේ ගතිකයන් ඉදිරියේ සටන් කළ යුතු බවට කරනු ලබන තීරණය යනු නැවතත් තමාගේ මුලික අරමුණ වෙනතක ගමන් කිරීමට ඉඩ හැරීමකි. එවිට වමේ විවේචකයින් මෙසේ අසනු ඇත. අසවල් සූරාකෑමේ ප්‍රපංචය ගැන යමක් නොකර අහක බලා ගැනීම විමුක්ති ක්‍රියාවක් වන්නේ කෙසේද? සාමාන්‍ය ට්‍රොට්ස්කි වාදී තර්කය නම් අප මෙතනින් පටන් ගත යුතු වෙමු යන්න ය (පටන් ගැනීමට අන් තැනක් නැත යන්න). නමුත් අප මෙතැන නැවතී ම යනු අපගේ ශක්තිය අනපේක්ෂිත ලෙස වෙනතක ගමන් කර වීමකි. මන්ද ජිජැක් පැහැදිළි කරන නවතම විප්ලවීය ආකෘතිය තුළ පැරණි රුසියාවේ මෙන් සියල්ලෝ ම එකතු කරගෙන කරන මහා (මෙගා) විප්ලවයක් සම්බන්දව මෙම තාක්ෂණික යුගයේ බලාපොරොත්තු තැබිය නොහැකි නිසාය. පැරණි ආකෘතියේ විප්ලවයක් විසි එක් වන සියවසේ සිදු වන්නේ නැති අතර පොදු ජනයා (අරක්කු බොමින් කොළඹ අවුත් විදුළි ලාම්පු කණුවල එල්ලෙන්නන්) ගැන නව විප්ලව මොඩලයන් ගැන සිතන්න වුන් එතරම් බලාපොරොත්තු තබන්නේ ද නැත (මේ පිළිබදව වැඩිදුර න්‍යායික කරුණු ප්‍රසිද්ධියේ ලිවිය නොහැක). එක් අතකින් අප යම් කරුණක් ගැන සඳහන් කලොත් පශ්චාත් නූතන 'විවේචක විෂය' (ෆූකෝ හෝ ඩෙලුස්) විසින් එවන් ක්‍රියාවක් එතරම්ම විවේචනය කරණු නියත ය. අනෙක් අතට සියල්ලෝම බටහිර කේන්ද්‍රයට යෑමට සිහින දකින්නේ නම් ප්‍රධානම ගැටළුව වන්නේ අප කවුරුන් මුදවා ගැනීම පිණිස සටන් කල යුතු ද යන්න අපට ම පැහැදිලි නැති නිසාවෙනි. 

අපගේ විවේචක විෂය විසින් තේරුම් නොගන්නා පැහැදිලි කරුණක් නම් විප්ලවය සිදු කර දීම පිණිස ලෙනින් මළවුන් ගෙන් ඇහැරී නැවත අප කරා නොඑන බවත් එය සිදු කිරීමට සිදු වන්නේ අපට ම බවත් අපට අමතක වීමයි. ඒ සඳහා රැවුල වවා ගත් බෝල්ෂෙවික් වීරයෙක් බිහි නොවන අතර එය සිදු කිරීමට ඉතිහාසය විසින් පවරා ඇත්තේ මේ අප අතරම සිටින කෙනෙකුට ය. අප විශ්‍වාස කලත් නොකලත් ඇතැම් විට එය සිදු කිරීමට ඉදිරියට එනු ඇත්තේ මෛත්‍රිපාල සිරිසේන වන් අයක් වීමට ද පුළුවන් බව අප අමතක නොකළ යුතුවේ. කවුරුන් හෝ එයට ශරීරය දිය යුතුව ඇත. නමුත් වැරදි ලෙස හෝ ඔහු යමක් කළ මොහොතේ ම ඉදිරියට පැමිණියේ ඉහත 'විවේචක විෂය' වේ (ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ගැලවුම් කරුවන්, පාර්ලිමේන්තුවාදීන්, ජන මාධ්‍ය  වැනි අය). ඔවුන් කලේ තමනුත් නොදන්නා මොකක්දෝ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් වෙනුවෙන් දිගින් දිගට් කතා කිරීමය. එසේ අධිකරණය ඔස්සේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ලැබුණා යයි කියා සිදුවූ කෙමනක් ද නැත. තිබුණ අසාර්ථක අපිළිවෙල එසේම පවතී.  එක දශමයකින් රට ඉදිරියට යන්නේ ද නැත. පිම්මක් පනින්නේ ද නැත (leap forward). අධිකරණ තීන්දුවෙන් පසු තිබෙන්නේ තිබෙන්නේ හිස් විශ්වීය බවක් පමණි (empty universalism යන මෙම යෙදුම ජිජැක් ගේ ය). අනෙක් අතට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන් යැයි කියනු ලබන්නන් විසින් ජනාධිපතිවරයා ගේ පිලිපීන සංචාරය විවේචනය කරනු ලබයි. ඔවුන් ට වැදගත් වන්නේ කොතරම් හොඳින් රටේ නායකයා ඉංග්‍රීසි කතා කරනවාද යන්න ය. නමුත් ඔහුගේ එම සංචාරයේ අරමුණ වුවේ කුමක්ද යන්න කිසිවෙකු කතා නොකරයි. එක් අතකින් ඔහු මත්ද්‍රව්‍ය උවදුර පිටුදැකීම සඳහා යක්ෂයා සමඟ හෝ ගිවිසුම් ගැසීමට සුදානම් වේ. අනික් එවුන් තම බුර්ෂුවා ප්‍රතිරූප රකිද්දී තමාගේ ප්‍රතිරූපය විනාශ කරගෙන හෝ ඔහු අරමුණක් වෙත යාමට සුදානම් ය (එසේ වුවද ඔවුන්ගේ ප්‍රතිරුප දෙස බලා සිටින යුරෝපීය අනෙකෙකු ද නැත). එය අවසාන විග්‍රහයෙදී රට පැත්තෙන් ධනාත්මක නොවේ ද? මා සිතන අයුරින් එම 'විවේචක විෂය' ආදරය කරනු ලබන්නේ තමාට පමණය (ස්වරූපරාගය). තමන්ගේ ම විවේචක අකුරු වලට එවැන්නෙක් ආදරය කරයි. නමුත් ඔවුන් රටට ආදරය කරන්නේ නැත. තමන් විනාශ වී හෝ රටට යමක් කිරීමට මේ මොහොතේ ඉදිරියට එන්නේ කවුද එවැන්නෙක් විවේචනය කර ඔහුව අතරමං කිරීම මෙම විවේචක විෂයේ අරමුණ වේ. මුහුණු පොත පුරා පවතින මෙම හිස් විශ්වීය බව සයිකෝටික තත්වයකි. ජිජැක් දක්වන ආකාරයට සෑම 'වැරදි හැසිරීමක්' විසින් ම නව හැඟවුමක් ඉල්ලා සිටි. උදාහරණ වශයෙන් 'හිතුමතේ ජිවිතේ' ගේ පතුලක් නොමැති වෛරයේ හැසිරීම විසින් ගෙන එන අර්ථය ඔස්සේ බුර්ෂුවා නීතියේ නව හැඟවුම් ජනිත කල යුතුය. සුවිශේෂ බවහි ඇති වෙනස් කම (අමුතු බව) විශ්වීය බව විසින් තේරුම් ගත යුතුය. මා හිතන අයුරින් බුර්ෂුවා නීතිය දන්නා සමන් වික්‍රමාරච්චි වැනි මහතුන් විසින් ගැඹුරින් අධ්‍යයනය කල යුතු සුවිශේෂ බවක් 'හිතුමතේ ජිවිතේ' ගේ සුවිශේෂී ෂෙලීනියානු පැවැත්ම තුල ඇත. එම ප්‍රත්‍යෙක පරීක්ෂණය තුල ඔහු අපෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ අනන්‍යතාවයක් නොවේ. තමා පිළිගන්නා ලෙස නොවේ. ඔහු කරමින් ඇත්තේ ස්වයං නිශේදනයකි. තම නැගෙණිය වෙනුවෙන් පුර්ණ ස්වයං නිශේදනයකි. තමා  යමක් තුළ පුර්ණ වශයෙන් දියකර හැරී එවැන්නෙකුට හැර එවැනි නිර්භීත ක්‍රියාදාමයක නිරත විය නොහැක. සත්‍ය වශයෙන් හිතුමතේ ජිවිතේ යනු නො -පැවැත්මකි. අප සාමාන්‍යයෙන් දන්නා ෆ්‍රොයිඩියානු සුපිරි අහම විසින් ආත්මයේ තාර්කික හේතුව ඉල්ලා සිටියත් (පරිණත බව) ඔහුගේ තුවාල වූ අහම විසින් ඉල්ලා සිටින්නේ තේරුම් ගත නොහැකි අතිරික්තයකි (unrealizable surplus). හරියට ම එය හෝමයක් බඳුය (like a sacrifice). මෙය යටත් විජිත තුවාලයේ සිට ඕනෑම දෙයක් දක්වා භාවිතා කල හැක. තද හම් පටි, කස සහ දම්වැල් අර්චන ලෙස අතින් දරා ගත කළු ජාතික නිල් චිත්‍රපට නළුවන් ඉදිරියේ සිටින සුදු තරුණිය යනු අතීත වහල් භාවයේ වරදකාරිත්වය වෙනුවෙන් කරන පසු නූතන යාග හෝමයකි. තමාව තව තවත් වධ බන්ධනයට හසු කරන්න යන කෑ ගැසීම (give me more යන අතිරික්තය) යනු මේ හෝමයේ වාග්විද්‍යා සෙල්ලමක් පමණය (මන්ද වධකයා යනු මේ යුගයේ මහත් ම වහලාය).  

මීට අමතරව නව තාක්ෂණික මිනිසෙක් (පරම්පරාවක්) බිහිවෙමින් ද සිටින බව අප අමතක නොකළ යුතුය. ඩිජිටල් තිරයක් මත ට දෑස යොමා රබර් ඇබ දෙකක් කණේ ගසා ගෙන තමන්ගේ ම වූ යථාර්තයක් සමග තනියම කතා කරමින් එම යථාර්තය සමග අධි අනන්‍ය වෙමින් මහ පාරේ යන මේ 'නව මිනිසා' (ගැහැණිය) යනු අප මේ දක්වා දැක නොතිබූ මානව වර්ගයකි. තේ කම්කරු අරගලය මෙම නව මිනිස් ශිෂ්ටාචාරය  දකින්නේ මුහුණු පොතෙනි (මොවුන් ටී. වී. බලන්නේ නැත). කවුදෝ මිතුරෙක් ශෙයා කර තිබු එම පෝස්ට් එක දිහා මොහොතක් බලා ඒ සමග ම මුහුණු පොතේ පහලට ස්ක්‍රෝල් ඩවුන් කරන ඇය දකින්නේ ඇය විසින් මීට පෙර ලයික් එකක් දමා තිබුණු ඉන්ග්ලේසියස් ගේ අනුරාගික ගීතයකි. නැත්නම් අළුත් විළවුන් වර්ගයක දැන්වීමකි. ඇය එයට ලයික් එකක් දමයි (ඉන්පසුව ඇයට එම වෙළඳ දැන්වීම් සමාගමේ දැන්වීම් ඉබේම පොප් අප් වනු ඇත. ඒවා වහ වහා ඇය කරා එනු ඇත. ඇය මඟ හරින මැද පෙරදිග ස්ත්‍රීන් ගේ ගැටළු නැවත කිසිදා ශෙයා නොවනු ඇත. ඇයට අවශ්‍ය යථාර්තය ඇයටම ප්‍රති නිෂ්පාදනය කරගත හැක. ඉතින් ඇයගේ විප්ලවීය මිතුරන් හට තේ අරගලය ගැන ඇයගේ අවධානය දිනා ගත යුතු නම් එම පෝස්ටු ඇයගේ පිටුවට ටැග් කිරීමට සිදු වනු ඇත. නැත්නම් ඉන්බොක්ස් කිරීමට සිදුවනු ඇත. එයත් කරදරයක් නම් ඇය එම විප්ලව මිතුරා අන්ෆ්රෙන්ඩ් කරනු ඇත! 'ඔබ ඔබේ ලොවේ.. මම මගේ ලොවේ..' නම් දශක කිහිපයකට පෙර අප අසා තිබුණ එම ගීත ඛණ්ඩය නව අයුරකින් පශ්චාත් නූතන ලෙස ඉස්මත්තට පැමිණ ඇත. ඇතැම් විට මෙහිදී නලින් ද සිල්වා ගේ 'මගේ ලෝකය' නව වටයකින් නව ඥානණ සන්දර්භයක් තුළ නරුමවාදී ලෙස ප්‍රතිජීවනය වී ඇතැයි යනුවන් ද අයෙකුට තර්ක කල හැකිය). මෙම සමපේක්‍ෂණ යථාර්තයට සාපේක්ෂව (සමගාමී ලෙස) නව ඥාණන වේදයක් ද (new cognitivism) මේ වනවිට දියුණු වෙමින් ඇති අතර මිනිසාගේ අවධානය මේ වනවිට ඒ කරා ද යොමුවෙමින් ඇත. විශේෂයෙන් බටහිර සමාජ තුල මේ නව ඥාණන තත්වය ජනප්‍රිය වෙමින් පවතී. එහි ප්‍රකට ප්‍රචාරකයෙකු ලෙස සැලකිය හැකි යුවල් නෝවා හරාරි (Yuval Noah Harari) විසින් පෙන්වා දෙන්නේ අප මිනිස් පරිණාමයේ නව යුගයක් අබියස සිටින බවයි. මිට වසර හැත්තෑ දහසකට පමණ පෙර මිනිසා චිම්පන්සියා ගෙන් වෙනස් වුවේ යම් සේ ද අද වනවිට හෝමෝ සේපියන් මිනිසා නව ඥාණන තත්වයක් (cognitive condition) තුළ නව අමරණීය මිනිසෙක් බිහි කිරීමේ ව්‍යාපෘතියේ සාර්ථක පියවරක් ඉදිරියේ සිටිනා බව ඔහු සිය Sapiens: A Brief History of Humankind (2014) කෘතිය ඔස්සේ පෙන්වා දෙයි. නමුත් මෙම නව අමරණීය මිනිසා යනු අප මෙතෙක් දැන සිටි අනුභූතික මිනිසා ගෙන් වෙනස් කෙනෙක්ය.  චිම්පන්සියා හට ඇත්තේ අනුභූතික ව ග්‍රහණය කර ගත හැකි වාස්තවික යථාර්තයක් වුවද හෝමෝ සේපියන් මිනිසා යනු වාස්තවික දැනුම ඔබ්බවා ගිය පරිකල්පනයක් සහිත මිනිසෙකි. ඔහුට තම වාස්තවික පැවැත්මට අමතරව පරිකල්පනයේ සැරිසැරිය හැකිවාක් මෙන්ම වියුක්ත චින්තනයේ යෙදීමට ද හැකිය. මෙය චිම්පන්සියා ට කළ නොහැකි දෙයකි. උදාරණය වශයෙන් මුදල් යන පරිකල්පනීය සහ වියුක්ත හුවමාරු ඒකකය ගැන චිම්පන්සියෙක් දන්නේ නැත. නමුත් චිම්පන්සියෙක් කෙසෙල් නම් වාස්තවික යථාර්ථයේ අනුභව කල හැකි දෙය දනී. අප කෙසෙල් නම් දෙය මුදල් නම් වියුක්ත දෙය සමග හුවමාරු කරයි. චිම්පන්සියාට මේ අතරමැද ඇති වියුක්ත ප්‍රබන්ධය ගැන දැනුමක් නැත (අප චිම්පන්සියෙක් හට ඩොලර් නෝට්ටුවක් දී කෙසෙල් ඉල්ලුවොත් එය එම සත්වයා හට තේරුම් ගත නොහැක). ඉදින් යුවල් නෝවා හරාරි ට අනුව මිනිස් ඉතිහාසය සතුන්ගේ ඉතිහාසයෙන් වෙනස් වන්නේ මෙවන් ප්‍රබන්ධ හේතුවෙනි (සතුන්ට මෙවන් ප්‍රබන්ධයක් වටා එකතුවීමේ ඥානණ හැකියාවක් නැත - cognitive ability to corporate). එවන් ප්‍රබන්ධ වටා මිනිසුන් එකතුවිම හේතුවෙනි. ලිබරල් ධනවාදය මෙන්ම සමාජවාදය මතු නොව යුදෙව් විරෝධය පවා මිනිසා පොදුවේ බෙදා හදා ගන්නා දෙන ලද කාලය සහ අවකාශයට සාපේක්ෂ දෛනික ප්‍රබන්ධ වේ (daily fictions). මේ අනුව මිනිස් ඉතිහාසය යනු වාස්තවිකයන්ගේ (කෙසෙල් ගෙඩි) මෙන්ම ප්‍රබන්ධයන් ගේ ද (මුදල්) ඉතිහාසයක් වේ. හරාරි ට අනුව ඉතිහාසය තුල  බොහෝවිට වඩාත්ම ප්‍රභල වී ඇත්තේ ප්‍රබන්ධයන් ය (ජර්මන් ජාතිකවාදය බඳු). ඔහු සඳහන් කරන්නේ විසි වන සියවසේ දේශපාලන බලය ලබා ගැනීමට හැකිවුවේ වඩාත්ම හොඳින් තම ප්‍රබන්ධ ය (කතාව = story) ගෙතීමට හැකියාව තිබූ කෙනාටය යන්න ය. ඒ වගේම වඩාත්ම හොඳින් තම ප්‍රබන්ධ ය අනෙකාට ඒත්තු ගැන්විය හැකිවූ කෙනාටය (ශරීර ශක්තිය තිබූ කෙනා බලය ලබා ගත්තේ චිම්පන්සි යුගයේ ය. නැත්නම් මිනිස් ශිෂ්ටාචාරයේ ප්‍රාථමික යුග වලය). එකම ගැටළුව නම් විසි වන සියවසේ මහා ආඛ්‍යාන වලට මේ සියවස තුළ මිනිසුන් ඒත්තු ගැන්වීමට නොහැකි වීමය. (ලියොතා හෝ හබමාස් කියන අයුරින් ඒවාගේ නෛතික බව අහෝසි වී තිබීමයි). එසේ නම් අප සිටින්නේ නව ප්‍රබන්ධයක් අවශ්‍ය වී සිටින විසි එක් වන සියවසේ 'මානව ශිෂ්ටාචාරයක්' (සමහර විට නමක් නැති විය හැක) අබියසය.         

හරාරි විසින් ගෙනහැර දක්වන අනෙක් කරුණ වන්නේ මිනිසාගේ දේශපාලන කේවල් කිරීමේ ශක්තිය (political bargaining power) දිනෙන් දින හීන වෙමින් පවතී යන්නය. එම බලය ක්‍රමානුකුලව පරිගණකය සහ කෘතීම බුද්ධිය (artificial intelligence) විසින් පැහැර ගනිමින් සිටින බව ඔහු ඉතාම වැදගත් ලෙස නිරීක්ෂණය කරයි. දහ නම වන සියවසේ මිනිස් ඉතිහාසයේ ගාමක බලය වුවේ නාගරික කම්කරු පන්තිය බව නිරීක්ෂණය කරන හරාරි ක්‍රමානුකුලව එම පන්තියේ දේශපාලන ශක්තිය යන්ත්‍ර සුත්‍ර වල ආගමනයත් සමග වෙනස් වූ බව පවසයි. කෘෂි කර්මාන්තය තුළ සිදුවූ යාන්ත්‍රිකකරණය තුළින් අමෙරිකාවේ කෘෂි කම්කරුවන් සියයට හතළිහේ සිට සියයට දෙකක් දක්වා පහලට ගිය බව පෙන්වා දෙන ඔහු ඉතිහාසඥයෙක් ලෙස නිරීක්ෂණය කරන්නේ ඉහත බොහොමයක් ශ්‍රමිකයින් පෙරළා කාර්මික නිෂ්පාදනයෙන් සේවා ආර්ථිකය වෙතට විතැන් වූ බවයි. ඒ අනුව නාගරික කම්කරු සහ කෘෂි කම්කරු පංතිය නගරවල සේවා ආර්ථික ව්‍යුහයන් වෙතට පරිණාමය වීම සඳහා තමාව ම ප්‍රති නිපදවා ගැනීමට භාජනය විය  (reinvent themselves). බැංකු කරුවන්, මුල්‍ය උපදේශකයින්, රක්ෂණ නිලධාරීන්, සංචාරක මග පෙන්වන්නන්, රියදුරන් වැනි රැකියා සඳහා ඔවුන් නගර වෙත සංක්‍රමණය විය. හරාරි පෙන්වා දෙන්නේ මේ යුගය වනවිට ඉහත සියලු රැකියා සඳහා තිබූ ඉඩකඩ මේ වනවිට පරිගණක සහ කෘතීම බුද්ධිය විසින් අත්පත් කර ගනිමින් ඇති බවයි (ලංකාවේ බස් කොන්දොස්තර වරුන් සිටියාට දියණු රටවල එසේ නැත). මෙහි ආසන්න උදාහරණය ලෙස ඔහු දක්වන්නේ රියදුරන් නොමැති රථ වාහන වල ආගමන යයි. නියමිත වමිතිකකරණය (bio-metrics) ඔස්සේ ගූගල් චන්ද්‍රිකා ආශ්‍රයෙන් ඉතාම නිවැරදිව මාර්ගයේ ගමන් කළ හැකි මෙම වාහන වලට මිනිස් දෝෂයන් විසින් සිදු කරන සියළු අනතුරු වලක්වා ගත හැකි බව පෙන්වා දෙයි (විනෝදය පාදක කරගත් පසු ගියදා හලාවත නයිනමඩමේ සිදුවූ අනතුර සිහිපත් කරන්න). ඒ අනුව මිලියන ගණනක ගේ රැකියා අහෝසි වීම තව දශක දෙකක කාලය පිළිබද ගැටළුවක් පමණක් බව ඔහු පෙන්වා දෙයි. අනතුරු නැත්නම් එවිට වාහන රක්ෂණ ක්ෂේත්‍රය ද අර්බුදයට යනු ඇත. මීළඟට ඔහු දකින අනතුර ඇත්තේ වෛද්‍ය වෘත්තීය ට ය. සාමාන්‍ය වෛද්‍යවරයෙකුට ලෝකයේ දිනපතා යාවක්කාලින වන වෛද්‍ය තොරතුරු ග්‍රහණය කර ගත නොහැක. බෙහෙත් ද්‍රව්‍ය ගැන තොරතුරැ ගැන දැන ගත නොහැක. නමුත් කෘතීම බුද්ධිය සහිත වෛද්‍යවරයෙක් ඔබගේ ස්මාර්ට් දුරකථනයේ බහා ගෙන ඔබ යන ඕනෑම තැනක රැගෙන යා හැකිය. එම සමාර්ට් වෛද්‍යවරයා ඔබ ගැන සියලු තොරතුරු සෑම මිනිත්තුවකම රැස්කරන අතර ඔබගේ සෑම ඉරියව්වක් ම නිතිපතා නිරීක්ෂණය කරයි. ඔබගේ රෝග ඉතිහාසය ගැන සාමාන්‍ය නොසැලකිලිමත් වෛද්‍යවරයකුට වඩා මතකයක් ඔබගේ ස්මාර්ට් වෙදැදුරා විසින් අත්පත් කරගනු ඇත. රෝග නිධානයන් ඔහු අන් කවරෙක්ටත් වඩා මතක තබා ගනු ඇත. කාලයත් සමඟ ම ඔහුගේ ගාස්තුව ද අඩුවනු ඇත. නූතනත්වය යනු තාර්කික බව නම් ඔබගේ ස්මාර්ට් වෛද්‍යවරයා ගේ සියයට සියයක් නිවැරදි රෝග විනිශ්චයට ඔබ සවන් නොදීම මේ යුගයේ මහත් ම මුග්ධ බව වනු ඇති බව හරාරි ගේ මතයයි. මේ අනුව ක්‍රමානුකුලව වෛද්‍ය වෘත්තීය ට ඇති කේවල් ශක්තිය මෙන්ම බස් රියදුරන් සතු කේවල් ශක්තියද තව දශක දෙකක් පමණ ඇතුලත වහාම හීන වනු ඇත. මන්ද ඔවුන් ගෙන් ආර්ථිකයට වන සේවය නිෂ්ප්‍රයෝජන වෙමින් යන බැවිණි. වෙනත් විදියකින් කිවහොත් දැවැන්ත බහු ජාතික සමාගමක් වන ගූගල් සමාගම සහ ටොයෝටා සමාගම එක්ව ගිවිසුම් ගතව රියදුරු රහිත කාර් නිපදවීම ඔස්සේ තව තවත් නිර්ධනයින් ලෙස කොන්ගත වීමට කුශලතා රහිත කම්කරුවන් (unskilled labourers) විශාල පිරිසක් මේ වන විටත් පොරොත්තුව ඇත යන්න මෙහි අරුතයි. හරාරි ට අනුව මෙම ශ්‍රමියකින් ගෙන් විශාල ප්‍රමාණයක් තව වසර විස්සක් වැනි කාලයකදී සම්පුර්ණයෙන් ම නව ලෝකයට නිෂ්ප්‍රයෝජන (completely unusable) ජන කොටසක් වනු ඇත. නූතනත්වය යනු කාර්යක්ෂම බව නම්, අනතුරු අවම කිරීම නම්, එවිට මිනිසුන් නැවත රියදුරන් ලෙස පත් කරන ලෙස කරන සමාජවාදී වෘත්තීය සමිති ඉල්ලීම සම්පුරන්යෙන් ම අතාර්කික වනු ඇත.  රැකියා අහිමි වීම නිසා අසරණ වන ඔවුන්ට කල යුත්තේ කුමක්ද යන්න ඊළඟට දේශපාලන අධිකාරිය විසින් විසඳා ගත යුතු තීරණාත්මක ප්‍රශ්නයක් වනු ඇත. අප සිතන හැටියට නම් ලංකාවේ කිසිම දක්ෂිණාංශික හෝ වාමාංශික පක්ෂයක් හෝ පුද්ගලයෙක් මේ ඉස්මතු වෙමින් පවතින ගෝලීය තාක්ෂණික ඉදිරි පිම්ම (technological leap forward) ගැන ප්‍රගතිශීලි අර්ථයෙන් දැනුවත් නැත. අද පරම්පරාව 'අධ්‍යාපනය' යනුවෙන් හදාරන දෙය තව දශකයකින් පමණ සිදුවන දැවැන්ත සමාජ විපර්යාසයන් සමග බද්ධ කල හැකිද යන්න අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා සහ ඔහුගේ උපදේශකයින් ගැඹුරෙන් සොයා බැලිය යුතුය. අවම වශයෙන් චීනය සහ ඉන්දියාව මෙම නව සිලිකන් නිම්නයේ ශිෂ්ටාචාරයට තම තරුණ පරම්පරාව යම් පමණකින් හෝ හුරු කරමින් සිටී. අප තවම චිම්පන්සි යුගය පසු කරමින් සිටිමු. ඉදිරි දශක දෙක තුල සිදුවන ආර්ථික සහ සමාජීය විපර්යාසය තුල කිසිදු කේවල් කිරීමක් කිරීමට අපට නොහැකි වනු ඇත. 

හෛඩගර් විසින් අර්ථකතනය කල 'දෙවියන් විසින් මෙළොවට විසිකළ මිනිසා' පුර්ණ ලෙස කාබනික ලෝකය සමඟ අනන්‍ය වුවද කාබනික නොවන යමක් විසින් ඔහුව නැවත දෙවියන් වෙත ආත්මීය වශයෙන් නැඹුරු කර තිබුණි. නමුත් ජේසුන් ගේ කුරුසියේ වේදනාව ඔස්සේ මිනිසා අවබෝධ කර ගත්තේ තමා ගලවා ගැනීම පිණිස නැවත තම පියාණන් කිසි දිනක නොඑන බවයි. ඒ අවබෝධය වනාහි මිනිස් ශිෂ්ටාචාරය ලද ගැඹුරු ම අවබෝධයකි. ඉදින් මිනිසා සදහටම මැවුම්කාර සහ ගැලවුම්කාර පියෙක් ගෙන් නිදහස් විය. මේ මිනිස් ශිෂ්ටාචාරයේ වැදගත්ම සද්භාවී හැරවුමයි (ontological turn). මිනිසා විසින් මේ නිමේෂයෙන් පසු කාබනික නොවන පැවැත්මකින් නිදහස් විය. ගැලවීමට අන් මඟක් නොවන හෙයින් කාබනික ලෝකයේ තමා මෙන්ම විගලිත වූ තවත් මිනිසුන් සමඟ සමස්වර විය (harmony). කොමියුනිස්ට් අදහස වඩාත් අර්ථවත් විය. හෛඩගර් ගේ මෙම 'විසන්ධි වීම නම් අදහස' (out-of-joint situation) අද වනවිට නව ස්වරූපයක් ගනිමින් සිටින බව හරාරි ගේ මතයයි. එසේ වීමට හේතුව නම් කාබනික මිනිසා වෙනුවට නැවතත් අකාබනික මානව ශිෂ්ටාචාරයක් මේ වනවිට සිලිකන් නිම්නයෙන් ඉස්මතු වෙමින් පැවතීමයි. කෘතීම බුද්ධිය සහිත මේ නව මිනිසා යනු කාබනික ද්‍රව්‍යමය තත්වයන් ඉක්මවා ගිය යම් අමරණීයයත්වයක් අත්පත් කර ගනිමින් සිටින ජීවියෙක් බව හරාරි පවසයි. අපගේ කාබනික ශරීරය සෑම විටම මහළු වෙමින්, දිරාපත් වෙමින්, කුණු කෙළ හොටු පෙරමින්, ක්ෂය වෙමින්, අවසානයේ මරණය වැළඳ ගන්නා නමුත් (බුදුන් වහන්සේ 'දුක' යනුවෙන් පැවසු දෙය) මෙම අකාබනික මිනිසා තම ශරීර කොටස් නැවත නැවත යාවක්කාලීන කර ගනිමින් තම බුද්ධිය වේගයෙන් යාවක්කාලීන කර ගනිමින් තම පැවැත්ම අමරණීය කර ගනිමින් සිටියි. ඊටත් අමතරව තමා නිෂ්පාදනය කල මිනිසාටත් වඩා බුද්ධිමත් බවක්, තාර්කික බවක්, කාර්යක්ෂම බවක්, අත්පත් කර ගනිමින් මිනිසා ක්‍රමානුකූලව විතැන් කරමින් තම ආධිපත්‍ය පතුරවමින් සිටී යන්න හරාරි ගේ නිරීක්ෂණ යයි. මේ සඳහා ඉදිරිපත් ව සිටින්නේ ලෝකයේ ප්‍රභල ම බහු ජාතික සමාගම් කිහිපයකි. අප මිනිස් ඉතිහාසයේ චිම්පන්සින් ගෙන් විතැන් වී (ඔවුන් කූඩු වලට දමා) වියුක්ත චින්තනය පදනම් කර ගනිමින් අලුත් ලෝකයක් (නලින් ගේ ලෝකය නොව) නිර්මාණය කළේ කෙසේද එසේම මේ නව කෘතීම බුද්ධිය විසින් අපව චිම්පන්සින් මට්ටමට පත් කිරීමට ඇත්තේ තව දශක දෙකක පමණ කාලයක ප්‍රශ්නයක් පමණක් බව හරාරි පෙන්වා දෙයි. කෙසේ වුවද තම පැවැත්ම පිණිස මේ නිර්මාණශීලි කෘතීම බුද්ධිය අබියස මිනිසාට තමාව නැවත නිර්මාණය කර ගැනීමට සිදුවේ (ඩාවිනියානු අර්ථයෙන්). නැත්නම් වඳවී යෑමේ තර්ජනයට මුහුණ පෑමට සිදුවේ. එසේ 'නැවත තමාව නිර්මාණය කර ගැනීම' කිරීම වනාහී දියුණු ලෝකයේ දරුවන්ට පවා මේ වනවිට කළ නොහැකි දෙයකි. ඉදිරි දශක දෙක ඇතුලත කුමන රැකියාවක් වෙනුවෙන් තම දරුවන්ට ඉගැන්විය යුතුද යන්න අද දවසේ දියුණු ලෝකයේ දෙමව්පියන් ගේ ප්‍රධාන ගැටළුවකි. කුමක් ඉගැන්වුවද මේ කෘතීම බුද්ධිය විසින් ඒ සෑම දෙයක්ම තම මතකය තුලට යාවක්කාලින කර ගනී. ඉන්පසු ඔහු එය අපටත් වඩා හොඳින් කරයි. ඇතැම් විට එම දියුණු ජීවියා විසින් ම තමා කුමක් කළ යුතු ද නොකළ යුතු ද යන්න පවා විසඳා ගනු ඇත යන්න හරාරි ගේ මතයයි (ස්වඡන්දතාවය පිළිබද නූතන අදහස අහෝසි වීම). 'අතෘප්තිය' මිනිස් පරිණාමයේ මේ දක්වා වූ ගාමක බලය ලෙස හඳුනාගන්නා හරාරි මේ නව 'මිනිසා' (තවම වචනයක් නැත) විසින් ඇතැම් විට එම තත්වය ඉක්මවා යනු ඇති බවට මත පළ කරයි. එනම් 'දුක' (දුක්ඛ සත්‍යය) යන්න නොදන්නා 'මිනිසෙක්' (ජීවියෙක්) අපගේ ශිෂ්ටාචාරයට පසු ශිෂ්ටාචාරය විසින් නිපදවනු ඇත (මන්ද අප ජීවිත කාලය පුරා දුක දන්නා බැවින් සහ එය දිනපතා යථාර්තයේ අත්දකින බැවින් අප විසින් නිපදවන මෙම සුවිශේෂ නිර්මාණය වෙත අප අපේ දුක ප්‍රක්ෂේපනය නොකරන බැවින්). අතෘප්තිය වෙනුවට තෘප්තිය සොයා මේ දක්වා මිනිසුන් ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් කල අරගල වල ඉතිහාසය එසේනම් මේ නව යුගයේ අවසන් වනු ඇත.  

ඉතිරිය මීළඟ කොටසින්...     

කියවීම්:

Harari, Y. N. (2014). Sapiens: A Brief History of Humankind. New York. Harper Collins. 

Harari, Y. N. (2015). Why Humans Run the World?. TED You Tube Video. https://www.youtube.com/watch?

Zizek, S. (2017). Only a suffering God can save us. in Lacan.com.  http://www.lacan.com/zizmarqueemoon.html